Абраксас

Живеејќи осамено и сиромашно во изнајмена соба на едно поткровје, Мики одеднаш го понесуваат сеќавањата инспирирани од влезот и ходниците на станбената зграда од неговото детството. Во тоа чудно здание чувано од два камени лава живеел заедно со неговата мајка – сликарка и силна жена која била олицетворение на силата на природата. Мики почнува да ги отвора сите единаесет станови од зградата, но секогаш наместо во стан, влегува во некое старо кино, каде што гледа филмови во кои тој истовремено е и гледач и протагонист во филмот на сопствениот неуспех и самоуништување. Епизодите се одвиваат во различни точки на времето и просторот, почнувајќи од темните времиња на крстоносната војна на Фредерик Барбароса до постапокалиптичната визија на поплавенииот Букурешт, минувајќи низ Виена на Јаков Леви Морено, Париз на Илари Воронка и низ Њујорк на Делмор Шварц. Од сите овие парчиња, некои јасни, други заматени, полека, но сигурно ја составува душата и карактерот на главниот лик во романот, Човекот. Затоа што Абраксас е и светлина и темнина, и живот и смрт, а во исто време е и љубов и нејзино уништување. Тој е целиот свет.